Ayçiçeği tohumu Türkiye'ye ilk olarak 1924-1928 yılları arasında Bulgaristan ve Romanya'dan gelen göçmenler tarafından getirilmiş, göçmenlerin yerleşme yeri olan Trakya'da ev bahçelerinde süs bitkisi olarak ekilmiş, daha sonra ve 1933'de Melkon Aslaner - Haydar Tabakoğlu tarafından kurulan ilk hidrolik presle köylüye değişme (tohuma karşı yağ) yöntemiyle yağ çıkarılmaya başlanmıştır. İkinci Dünya Savaşı sıralarında yaklaşık 1944'de ilk olarak Almanya'ya 45 ton ayçiçek tohumu ihraç edilmiş bu durum ekimi teşvik etmiş ve 1955 yıllarına kadar yılda 40.000 ton'a kadar ihracat yapılmıştır.

1950 yıllarında Trakya'ya iyice yayılmış olan ayçiçeği ekimi bu tarihten sonra Marmaya'ya, daha sonra az olmakla birlikte İç Anadolu ve Karadeniz bölgelerine de yayılmıştır.

Dış ülkelerde olduğu gibi, ülkemizde de yağ tüketim açığını, oitkisel yağ üretimi ile karşılamak zorunluğu vardır. Bir çok ülkeye, özellikle Avrupa ülkelerine oranla Türkiye'de çeşitli yağlı tohumlu bitkileri üretmek olanağı mevcuttur. iklim ve toprak koşulları uygundur. Üretilen yağlı tohumlu bitkilerin çoğu bir yıllıktır. Buna karşın, yağlı tohum üretimimiz beklenilen düzeye çıkmamıştır (ilisulu, 1973). Ayçiçeği, bit-kisel yemeklik yağlann en önemli ham maddesidir. Özellikle son yıllarda ülkemizde bitkisel yağ gereksinimi yerli üretimle karşılayabilmemizolanak dışıdır. Toplam bitkisel yağ talebi 1973'de 476.500 ton, 1974'de 488.500, ton olarak saptanmış, bu talebi karşılayacak bitkisel yağ arzı 1973'de 353.000 ton, 1974 de 426.500 tondur. Aynı yıllardaki bitkisel yağ açığımız ise 1973'de 123.000 ton, 1974'de 62.000 tondur. Bu açığı kapatmak için Türkiye 1971'de 20.100 ton, 1972'de 26.400 ton, 1973'de 19.000 ton, 1974'de 25.000 ton bitkisel yemeklik yağ ithal durumunda kalmıştır (Çuhadar, 1977).